This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Source text - English The celebrated singer of the Rolling Stones, Mick Jagger - born Michael Philip Jagger on 26 July 1943 in Dartford, Kent, England - has become less a pop star than a media icon. Initially a shy, middle-class student at the London School of Economics, his love of blues, distinctive vocal style and charismatic stage persona marked him out as an original. The image of Jagger has arguably been as crucial to the ultimate long-term success of the Rolling Stones as the quality of their songwriting and music. The antithesis of the pretty-boy lead vocalists of the era, Jagger's demeanour, rubber lips and scarecrow body were initially greeted with bemusement by the pop magazines of the time. What Jagger did was to reinforce those apparent pop star deficiencies and, with remarkable effect, transform them into commodities. The lascivious stage presence was emphasized to such a degree that Jagger became both an appealing and strikingly odd-looking pop star. His self-reconstruction even extended as far as completely altering his accent.
Jagger's capacity to outrage the elder members of the community in the 60s was perfected in his highly energetic dervish-like stage persona, anti-authoritarian stance and unromantic song¬writing. In songs such as "(I Can't Get No) Satisfaction", "Get Off Of My Cloud" and "19th Nervous Breakdown", Jagger was irreverent about sex, women, religion and even life itself. He was, undoubtedly, one of rock's most underrated and nihilistic lyricists. The force of his negative catechism was, of course, complemented by the musical contribution of Keith Richards, the architect behind the Rolling Stones' most memorable melodies. Jagger was also assisted by the quality of his players, especially Bill Wyman, Charlie Watts, Brian Jones and, later, Mick Taylor. From the mid-60s onwards the rebellion implicit in Jagger's lyrics was reflected in increasingly bizarre real life situations. From urinating against an East London garage wall to drug sessions and short-term imprisonment, Jagger came to embody the changing social values and bohemian recklessness that characterized the rock culture of the 60s. It must also be said that he performed a similar role in the 70s when his broken marriage, jet-set romances and millionaire seclusion in exotic climes typified the complacency of the musical elite of the period.
The barometer of his time, Jagger yet resisted the temptation to branch out from the Rolling Stones into too many uncharted areas. An appearance in the movie Ned Kelly revealed that he was unable to come up with a convincing Australian/Irish accent. The experiment was not repeated. Jagger was even less concerned about expressing himself in a literary form, unlike others of his generation. The most articulate of the Rolling Stones has frankly admitted that he could not even remember sufficient details of his life to pen a ghosted biography.
That peculiar combination of indolence and disinterest may have kept the Rolling Stones together as a performing unit, for Jagger studiously avoided customary rock star solo outings for virtually 25 years. When he finally succumbed to the temptation in the late 80s, the results were insubstantial. Apart from a small handful of tracks, most notably the driving "Just Another Night", the albums "She's The Boss" and "Primitive Cool" proved disappointing. Jagger's third solo album, 1993's "Wandering Spirit", left his critics once again unmoved.
Jagger once stated that he would retire before middle age for fear that the Rolling Stones might become an anachronistic parody of themselves. These days such fears appear to have been banished as the band are still recording and undertake regular high-grossing US and European stadium tours. Away from the band the new millennium saw a blitz of Jagger-related stories, including his high profile separation from Jerry Hall, his production debut on the movie "Enigma", and a credible new solo album, "Goddess In The Doorway".
Translation - Polish
Znany piosenkarz The Rolling Stones, Mick Jagger- urodzony 26 lipca 1943 roku w angielskim Dartford, w hrabstwie Kent, jako Michael Philip Jagger- stał się bardziej medialną ikoną aniżeli gwiazdą popu. Początkowo był to nieśmiały, pochodzący ze klasy średniej student London School of Economics, którego miłość do bluesa, charakterystyczny styl śpiewania oraz charyzmatyczne zachowanie sceniczne uczyniły oryginalną postacią publiczną. Taki obraz Jaggera, obok jakości tekstów utworów oraz muzyki, prawdopodobnie okazał się kluczowym elementem ostatecznego długotrwałego sukcesu Rolling Stonesów. Jagger, jako antyteza wiodącego wówczas modelu ślicznego lidera modnych boysbandów, swoim zachowaniem, nienaturalnie jakby gumowymi ustami oraz sylwetką straszydła początkowo wzbudzał zdumienie w ówczesnych popularnych magazynach. To co zrobił Jagger polegało na zintensyfikowaniu tych oczywistych niedostatków gwiazd kultury popularnej oraz skutecznym przekształceniu ich w towar rynkowy. Jego zmysłowy styl obecności na scenie został uwypuklony do tego stopnia, że Jagger stał się zarówno atrakcyjną jak i dziwacznie wyglądającą gwiazdą. Jego samodefiniowanie się rozwinęło się nawet do tego stopnia, iż kompletnie zmienił swój akcent.
Zdolność Jaggera do oburzania starszego pokolenia lat 60 została doszlifowana za pomocą wysoce energetycznego i ekstatycznego zachowania scenicznego, antyautorytarnej postawy oraz braku romantyzmu w tekstach jego piosenek. W utworach takich jak „(I Can’t Get No) Satisfaction”, „Get Off Of My Cloud” czy „19th Nervous Breakdown”, muzyk wyrażał swoją obojętność wobec kwestii seksu, kobiet, religii a nawet samego życia. Niewątpliwie, był on jednym z najbardziej niedocenianych nihilistycznych autorów. Siła oddziaływania tego swoistego negatywnego rodzaju katechizmu została uzupełniona muzycznym wkładem Keitha Richardsa, twórcy najbardziej pamiętnych melodii Stonesów. Jagger był również wspomagany przez wspaniałych towarzyszących mu muzyków, szczególnie Billa Wymana, Charliego Wattsa, Briana Jonesa, a później także Micka Taylora. Od połowy lat 60 bunt bezpośrednio wyrażany w tekstach Jaggera coraz częściej znajdował swoje odzwierciedlenie w dziwacznych sytuacjach z jego pozascenicznego życia. Poczynając od oddania moczu na ścianie garażu we wschodnim Londynie, poprzez sesje narkotykowe, a skończywszy na krótkim pobycie w areszcie, Jagger stał się symbolem zmieniających się społecznych wartości oraz artystycznej lekkomyślności, które to charakteryzowały rockową kulturę lat 60. Nie można pominąć również faktu, że przyjął on podobną rolę w latach 70, kiedy to jego nieudane małżeństwo, miłosne igraszki ze śmietanką towarzyską oraz milionerskie odosobnienie w egzotycznych klimatach uosabiały obojętność elit ówczesnego okresu.
Jagger jako barometr swoich czasów mimo wszystko oparł się pokusie wystąpienia z The Rolling Stones i „zapuszczenia się” w inne artystyczne rejony. Jego rola w filmie o Nedzie Kellym ujawniła brak zdolności do wykonania przekonującego australijsko-irlandzkiego akcentu. Ten eksperyment nie został już przez niego powtórzony. Jagger, tak jak wielu innych artystów swojego pokolenia, nie miał potrzeby wyrażenia się w formie literackiej. Najbardziej elokwentny ze Stonesów otwarcie przyznał, że nie byłby nawet w stanie zapamiętać wystarczająco wielu szczegółów, żeby napisać swoją biografię.
Ta specyficzna kombinacja próżności z bezstronnością mogła stanowić główny czynnik, dzięki któremu The Rolling Stones wciąż razem występowali na scenie, a sam Jagger uparcie unikał wystąpienia z grupy i rozpoczęcia solowej kariery typowej rockowej gwiazdy praktycznie przez 25 lat. Kiedy wreszcie poddał się tej pokusie pod koniec lat 80, rezultaty były opłakane. Oprócz kilku utworów, przede wszystkim wiodącym „Just Another Night”, albumy takie jak „She’s The Boss” and „Primitive Cool” okazały się rozczarowaniem. Trzeci solowy album Jaggera, pod tytułem „Wandering Spirit” z 1993 roku, raz jeszcze nie poruszył krytyków.
Jagger raz stwierdził, że przed wejściem w wiek średni przejdzie na emeryturę, żeby uniknąć ryzyka przekształcenia się Rolling Stonesów w przestarzałą parodię samych siebie. Dziś te obawy wydają się nie mieć racji bytu, jako że zespół wciąż nagrywa i regularnie podejmuje zyskowne trasy koncertowe po Europie i Stanach Zjednoczonych. Poza aktywnością grupy, na początku tego millenium byliśmy świadkami „wysypania się” wielu historii związanych z osobistym i artystycznym życiem Jaggera takich jak jego separacja z Jerry Hall, jego producencki debiut przy okazji filmu „Enigma” oraz wiarygodny nowy album solowy „Goddess In The Doorway”.
More
Less
Experience
Years of experience: 3. Registered at ProZ.com: Jan 2024.
I am a highly motivated and disciplined
individual with an extended knowledge of languages and their cultural contexts.
I have experience in general, localization, website, cultural, adaptation,
transposition, travel and tourism and audiovisual/entertainment, commercial,
business and administrative translation; and proofreading. I am proficient at
using SDL Trados Studio (version 2021).
I provide high – quality services within the
dedicated time framework.
Expertise