Türkiye'deki Çeviri Dernekleri, Okulları vb.

Serkan Dogan wrote:

AB bizi götürmez mi güzel diyarlara dersin Özden? Tercüme sektörü dahil getireceği kriterlerden, standartlardan bahsediyorum. Aksi halde iktidar muktedir olmadıkça ve bitaraf olanlar berteraf oldukça halimiz harap. 80 senedir uygarlığa geçişini tamamlamayan bir toplumun kendi başına çağ atlayacağına artık ben inanmıyorum. Elimizden bir tutan, bizi sevindiren, ileriye götüren ve koşturan biri olmalı. Üniversitelere giren ve çıkan gençliğimizin hali meydanda. Formal-informal herhangi bir aklı başında eğitimden söz etmek mümkün mü bu ülkede? Alaylılar destekler mi bilmem ama üniversiteli cahillerimiz de hiç az değil

Xola wrote:

Bir kavram olarak Avrupa'dan söz edeceksek, bütün günahı ve sevabıyla bence bu kavram, örgütlenmeyi içerir, bir; ikincisi profesyonelleşmeyi içerir, alma-verme denklemine dayalı çok kesin bir matematiğe göre yaşamayı içerir. Türkiye'de bir Çeviri Derneği var, hâlâ "Türkiye'de bir çeviri derneği mümkün değil" deniyor. "Biz adam olmayız" edebiyatı dışında bizi uçuran pek bir şey yok galiba buralarda. Denklem çok basit değil mi: Biz profesyonel standartlarımızla bu işe ne veriyoruz, buna karşılık hakkımız nedir ve bu hakkımızı nasıl talep ederiz, savunuruz, alırız? Bu, iki koşullu bir denklem. Bir tarafının hesabını yapmadan diğerinin hesabı yapılamaz. Senin dediğin Avrupa bu herhalde. Hadi "Avrupa'ya girmek" diye bir hedefi benimsedik, bunun "kurtuluşumuz" olacağında hemfikir olduk diyelim, "Biz adam olmayız" edebiyatıyla bu çok basit denkleme ısrarla direnerek bu hedefe nasıl varılacak?

Bizi güzel diyarlara götürme meselesine gelince: Fazlasıyla off-topic olsa da ben bir analojiyle cevap vereyim buna. Avrupa'nın her şehrinde (Kuzey & Batı Avrupa'dan bahsediyorum, Yunanistan'dan falan değil, zaten sen de Avrupa derken Almanya'yı, Benelüks'ü, Fransa'yı düşünüyorsun, Yunanistan, Portekiz, değil aklındaki) yürütecine tutuna tutuna yürümeye çalışan 98'lik bir ihtiyar her an çıkabilir karşına. Avrupa o adamdır işte: Doğa yasalarına göre çoktan çiçeklere gübre olarak hayata katkısını sunmaya devam etmesi gerekmekteyken, arkasından itile kakıla zorla yaşatılmaktadır. Artık beyni sulanmıştır. Bildiği ve anladığı pek bir şey kalmamıştır. Her şey akıp gitmiştir beyninden, ama herkesten üstün olduğu hayali bir şekilde tutunmayı başarmıştır ve bu üstünlük ilüzyonuyla yaşar. Bu ilüzyonu silkeleyecek bir şey çıktı mı karşısına hayretler içinde aval aval bakakalır, sonra silkinip kendine gelir ve şöyle der: "Faslılar çok gürültü yapıyor." O saatten sonra hâlâ sentlerini tek tek sayar, "Bugün canımın çok çektiği şu dondurmayı alıp yersem, bir hafta sonra tavuklu çorbamı tuzsuz içmek zorunda kalabilirim" gibisinden savaş travmasından kalma hesaplar yapar. Yeryüzünün bütün bilgisine sahiptir, olur da onun sahip olmadığı bir şey çıkarsa, bil ki o şey "bilgi" değildir. Çok ciddi düşmanlık ve nefret duygularıyla doludur, ama işte yasalar izin vermez... O ise yasalara ölümüne saygılıdır. (Kavrayamadığı tek yasa şudur: Her şey doğar, büyük ve ölür.) Kuralları çiğneyebilmenin, mesela kırmızı ışıkta geçmenin keyfini yaşayabilmek için bir yaz mevsimini daha görebilme umuduna sarılır: Bir lagar ülkeye tatile gitti mi sokaklarda böğürmeye, yere çöp atmaya falan başlar. Üstelik bu adamın geçmişi de karanlık ve pistir, evine gidip eşyasını kurcaladın mı bir yerlerden birilerinin kanı ve ahı çıkar mutlaka. Ha, analoji buraya kadar tabii. O adamın Avrupa'ya benzetilemeyecek bir yönü var. Ömrünün en az 60 yılını eşek gibi çalışarak geçirmiştir, dolayısıyla devletin bedava verdiği ve sokağa çıkarken sıkı sıkı tutunduğu o yürüteç sonuna kadar helal hakkıdır.

Hangi diyarlardan söz etmektesin? Avrupa öldü, çünkü yasa böyle, tantanası bitmeyen bir cenaze törenini yaşıyor sadece. Hem zaten kimse de kimseyi kurtarmaz, Avrupa'nın ise kimseyi kurtardığı tarih boyunca görülmemiştir. Hatta Allah kurtartmasın. Asıl Avrupa'nın kaidesini kurtaracak biri varsa, o da bu kıtayı dolduran yeni göçmen nüfus.